De Orde van de Feniks

Deze rpg gaat over de Orde van de Feniks die uiteraard vecht tegen de Dooddoeners en Voldemort.
Hier zijn jullie leden van de Orde.
de rollen mag je natuurlijk zelf kiezen of bijverzinnen.
Maximum twee rollen per persoon.

Als je je aanbied voor een rol dan doe je het volgende:

de naam van je personage:
de leeftijd:
het uiterlijk:
het karakter:
je motivatie (heb je genoeg tijd, heb je ervaring,..):


de rollen:

Narcissa Malfidus als: Avothea, 21, Zwart lang haar, groene ogen, normaal gebouwd en een tatoeage (Vraag mij ni van wa :p ma ik wil er 1!!), mijn karakter Razz
NatiePotter als: Amaris, 22, Zwart haar met rode strepen, groene ogen, normaal gebouwd, ze wil graag een piercing, maar ze weet nog niet waar, vriendelijk en beschermend karakter.

Avothea liep wat rond in de buurt waar ze woonde, want ze wist eigelijk niet zo heel goed wat gedaan.
Toen ze van achter de hoek van haar straat kwam, zag ze een tiener, ongeveer een jaar of 15, een kleine jongen van 8 jaar aftuigen. Het begon eerst met een gewone ruzie tot wanneer de jongen van 15 zijn toverstok op de kleine jongen richtte. 'Expelliarmus' mompelde ze en de toverstok van de jongen vloog in haar hand.
'Wie denk je wel dat je bent?' vroeg de jongen kwaad toen hij zich omdraaide.
'Laten we deze toon maar achterwege laten' zei ze streng. Hij gritste zijn toverstok uit haar hand en liep weg.
De kleine jongen wist niet wat er hem overkwam. 'Wat was dat?' vroeg hij zo zacht dat het nauwelijks verstaanbaar was.
'Sluit je ogen heel even en je zal je niks meer herinneren' zei ze op een geruststellende toon.
De jongen sloot zijn ogen en zij deed Amnesia Completa met een nonverbale vloek.
'Open je ogen maar en ga naar huis' beval ze de jongen.
Zonder op de kijken, liep de jongen de straat uit.
Ze keek de jongen na tot hij niet meer te zien was. Daarna draaide ze zich om en liep naar de hoek van de straat. Ergens had ze verwacht dat de jongen van 15 om de hoek zou staan, maar hij was weg. 'Wie is die jongen?' vroeg ze zich hardop af.

Amaris zat zich thuis te vervelen, dus besloot ze om Avothea eens een bezoekje te gaan brengen.
Ze verdwijnselde vanuit haar zetel en verschijnselde vlak voor Avothea's neus.
'Hoi' glimlachte ze vrolijk.
In tegenstelling tot andere tovenaars en heksen verschijnselde zij bij personen & dus niet op plaatsen.
Zo kon ze iedereen, overal vinden. Dat kwam vaak heel goed uit als er een vermist lid was bij de orde.
'Wat kijk je raar?' merkte ze toen op.
'Is er iets gebeurd?' vroeg ze.

Avothea:

Ze schrok even toen ze opeens Amaris voor haar neus zag.
'Oh, jij bent het' zei ze.
Ze vertelde het volledige verhaal aan Amaris. 'Het is een jongen van een jaar of 15, kort zwart haar... en hij moet van de duistere kant zijn, vermoed ik, als ik terug denk aan hoe hij de jongen wou vervloeken...' zei ze. 'Ik weet niet wie de jongen is en ik zou het heel graag weten...'
'Wat denk jij?' vroeg ze.

Amaris

'Heel simpel.' besloot ze vrolijk. 'Als hij een toverstok had, dan is hij zeker een tovenaar en dus zijn familie ook, logischer wijze toch.'
'Dit is deels een tovenaarsdorpje, dus hij woont hier wel ergens. Wij zijn twee heksen & als je hem nauwkeurig beschrijft kunnen we hem waarschijnlijk wel vinden.'
Ze glimlachte nog steeds, maar was desondanks heel serieus.

Avothea

'Misschien heb je wel gelijk...' zei ze aarzelend.
'Maar ik woon hier al van kinds af, dus ik zou hem dan toch wel moeten kennen, ik ken iedereen hier' besloot ze er toch tegenin te gaan.
'Maar goed, een jaar of 15, 1m 60, normaal gebouwd, zwart kort haar, gewone jongenskleren, hij zou zo uit een dreuzelgezin kunnen komen...' Ze dacht eens goed na.
'Dat is alles dat ik weet, denk ik' zei ze na enkele seconden stilte.
'Hij is hierlangs weggelopen' en ze wees met haar vinger naar de straat.
'Meer heb ik niet gezien'.

Amaris

'Goed, laten we het even proberen.' Zei ze.
Ze nam Avothea's hand vast en concentreerde op de beschrijving.
Ze tolde rond en verschijnselde in een slaapkamer.
'Hoi.' Ze keek veelzeggend naar de jongen die geshockeerd naar hen zat te kijken van op zijn bed.
Daarna fluisterde ze, 'is dit hem?'

Avothea

Ze nam de hand van Amaris vast en samen verdwijnselden ze.
Even later kwamen ze tevoorschijn in een slaapkamer van een jongen.
'Ja dat is hem.' zei ze na een poosje.
Ze liep naar de jongen toe. 'Was jij daarnet de jongen die die andere jongen wou vervloeken?'
Hij knikte zachtjes terwijl hij naar de grond straarde.
'Hij is het dus' zei ze tegen Amaris en ze kwam terug naast haar staan.

Amaris

'Ik ben geniaal.' besloot ze.
De jongen keek haar raar aan.
'Wat?' vroeg ze verbaasd.
'Ohjaaa..' Besefte ze toen hij niet begreep wat ze bedoelde.
'Waarom wou jij die jongen eigenlijk vervloeken?' vroeg ze toen.
'Hij is blijkbaar een dreuzel, dus wat kan hij gedaan hebben om jou je toverstok te laten bovenhalen..'
'Je weet toch dat je buiten school geen magie mag uitvoeren?'
De jongen knikte.
'Nou, vertel op!' spoorde ze hem aan.
'Oh en hoe oud ben je precies?'
'Ik ben 14. Hij verweet mijn moeder.' Even was hij stil, maar dan ging hij verder; 'ze is overleden weet je.'
'Wat zei hij dan?' vroeg ze weer.

Avothea

Ze luisterde aandachtig naar het gesprek.
'Hij zei dat ze niet goed wijs was, met haar kruidenkennis enzo...' hij stopte even. 'En dat het haar eigen schuld was dat ze dood is, ze moest maar naar de apotheker zijn gegaan om medicijnen, en ze niet zelf gemaakt hebben!' schreeuwde hij bijna.
'Dus je moeder was een heks?' vroeg ze.
De jongen knikte.
'En die jongen wist dat?'
'Hij wist niet dat ze een heks was, zoals wij zijn. Hij dacht aan een heks van in de sprookjes en in de films' zei de jongen
'Hij zei dat hij verbaast was dat ze nooit zo geen wrat op haar neus had, want dat die wel bij haar zou gepast hebben' vervolgde de jongen.
'Wat vervelend voor je' zei ze meelevend.
'Maar is dat een reden om die jongen te willen vervloeken?' vroeg ze.
Hij staarde naar zijn schoenen.
Enkele seconden later zij hij: 'Nee, maar als ik kwaad ben, heb ik geen controle over mijzelf...'

Amaris knikte.
'Ik begrijp je wel jongen, maar je zult het toch moeten leren.'
'Er zullen altijd wel mensen zijn die er niets van begrijpen.'
'Weet ik, maar ik heb niemand om het me te leren.' Antwoordde de jongen.
'Om wat te leren? Jezelf onder controle houden?' vroeg ze.
'Ja.'
'Oh, euh, probeer met tot tien tellen..' raadde ze hem aan.
'En als dat niet lukt, moet je aan leuke dingen denken, of dan moet je proberen die persoon te negeren.'