RPG - De leraren tafel

Dit is onze tafel, 'De leraren tafel' hier eet het schoolhooft met de leraren.
wel in RPG vorm

(voor deze ene keer post ik even dubbel om het op gang te grijgen)

De deuren van de grote zaal gingen open er er kwam een man uit de deuropening, Het was Professor Oehoe.
Hij zag dat er nog niemand aan de leraren tafel zat, liep er op af en ging zitten.
hij zag dat Piper en een paar anderen in de Grote Zaal zaten.
hij zwaaide even naar piper en ging toen zitten ontbijten, hij had nog niks gegeten en pakte meteen een worstje.
"er zullen straks wel mensen komen" dacht hij,
en inderdaad kwamen er een paar leerlingen aan,
ook de leraren kwamen binnen.

Edit by Riku: Dan had je ook gewoon dit bij je vorige bericht erbij kunnen editten...
Edit by Oehoe: Maar dan had niemand gezien dat er een nieuw bericht was...
Edit by Riku: Dan had je het er in eerste instantie in moeten zetten... voorruit... ik geef toe...^^

Piper liep even later de grote zaal binnen. Sinds kort was ze aangenomen als professor in de kruiden. Ze was erg blij geweest met die nieuwe status van haar en vond het in het begin erg raar dat ze haar aanspraken met mevrouw of professor. Vooral als je bedacht dat Piper zelf hier nog had rondgelopen niet zo lang geleden... Piper was een griffoendor geweest, maar voor haar was het nooit echt een splitsing geweest, ze voelde dat elke leerling van deze school had uitgemaakt en dat ze eigenlijk 1 grote groep waren. Nouja, die vele ruzies dussen de zwads en de anderen viel wel op, maar piper had de gewoonte die dingen te negeren en trok niemand voor. Ze keek op naar de lerarentafel en zag dat oehoe er al was, ze glimlachte vriendelijk naar hem en zei "goeimorgen oehoe, een goede nacht achter de rug?" Daarna ging ze zitten op haar eigen stoel.

"ja het ging wel goed, ik heb voorkomen dat die elendige ratten het rails van de trein hebben stukgebeten" zei Professor oehoe,
"verder heb ik de Aspidochelone gevoert."
Professor Oehoe was leraar 'verzorging van Fabeldieren' en faunaat.
hij kon in een Oehoe veranderen en daarom ook zijn bijnaam,
iedereen noemde hem zo en Professor Oehoe vond het niet erg.
niemand hoefde zijn naam te weten.
hij was al zolang Professor Oehoe, dat het zo maar bleef,
Professor Oehoe was gevlucht voor Hij die niet genoemt mag worden en was zo lang een Uil gebleven dat hij nu uilen trekjes had overgenomen.
iedereen was er gewent aan en waren soms daar ook mee in hun voordeel.

Riku liep de grote zaal binnen. Aan de lerarentafel zaten voorlopig pas twee professoren. Professor Oehoe, van Verzorging van Fabeldieren & Professor Piper van Kruidkunde. En Riku zelf... hij gaf geen lessen hier aan Zweinstein. Nog was hij echt een leerling. Hij was meer een soort van 2e schoolhoofd, al wist hij ook dat sommige leerlingen hem gewoon als een concierge zagen. Het maakte hem allemaal niet zo heel veel uit.
De afdelingstafels zelf waren nu ook niet echt wat je vol noemde. Helaas, anders was hij misschien bij één van de leerlingentafels bij geschoven.
'Hi' begroette hij de twee professoren en nam plaats aan de tafel. De huiselven hadden in ieder geval weer hun best gedaan op de maaltijd. Hoewel ze misschien wat overdreven hadden, het was maar een ontbijt.
'U heeft weer goed werk geleverd hè!' merkte Riku op tegen Professor Oehoe, terwijl hij een broodje begon te smeren.

patty park:

loopt weg van de afdelingstafel en gaat bij haar gollegas zitten

hallo allemaal smakelijk eten wat jammer dat het zo rustig is ik zal eens op mijn afdeling gaan kijken wand .... das geheim laat maar en loopt geheimzinnig de grote zaal uit neemt voor onderweg een broodje kaas mee:

Chrissiej94 komt aangelopen bij de lerarentafel. 'Hoi. Hebben jullie ook al zo slecht geslapen?' Ze ging met een sachrijnig gezicht zitten en begon eten op te scheppen.

Anouschka gaat ook aan de lerarentafel zitten en hoort Chrissiej94 nog net praten over het feit dat ze slecht geslapen heeft.
"Nee, ik heb eigenlijk wel goed geslapen. Hoe komt het dan dat jij slecht geslapen hebt?"
Wat aarzelend kijkt ze de tafel rond. De andere leraren zien er aardig uit. Ze mompelt een groet.
"Accio sandwich met ham en mosterd." Terwijl ze een hap van haar sandwich neemt, luistert Anouschka naar het gesprek.

Chrissiej94:
'Ik heb heel erg zitten dromen en ben veel wakker geweest. Vandaar dat slechte slapen.' Ze had behoefte haar hoofd op haar bord te leggen en te slapen. Het erge was dat ze niet door had dat het echt zo was en vijf minuten later werd ze geschrokken wakker met allemaal eten op haar linker wang.

Professor Oehoe moest lachen toen hij haar zag met al haar eten op haar wang.
hij pakte een worstje van haar gezicht en begon daar als een Uil aan te knagen.
"ik heb nergens last van" zei hij.
maar dat was logies wand hij was natuurlijk half Uil.

Een beetje perplex staart Anouschka naar de twee leraren. "Gezellig," meent ze. "Wat vervelend voor je, Chrissiej94. Misschien helpt het als je flink wat boterbier drinkt. Dreuzels hebben een drankje, koffie, waardoor je ook wakkerder wordt. Echt een ontzettend handige uitvinding. Ik heb het wel eens op. Ze hebben het ook met een laag schuim erover of zelfs met ijs erin!"
Geïnteresseerd kijkt Anouscka Oehoe aan. "Halfuil? Wat interessant!"

"ja, ik ben een founaat" zei professor Oehoe,
met een plof veranderde hij in een Uil, een Oehoe.
een meisje die zat te kijken gilde,
met een plof veranderde Professor Oehoe weer in een mens.
het enige dat nooit veranderde aan Professor Oehoe waren zijn ogen.
de ogen van professor oehoe waren altijd oranje,
net als bij een echte Oehoe.

Chrissiej94:
ze heeft aandachtig naar Anouschka geluisterd, en stond meteen op om koffie te gaan halen. Terwel ze wegrende riep ze: 'Dank je!'

Riku schudde zuchtend zijn hoofd.
'Professor, ik weet dat u trots bent op u faunaatvorm, maar ik denk toch nog steeds dat u hem iets minder moet laten zien, U moet echt iets minder laks omgaan met u transformaties'
Riku zuchtte nog een keer een nam een hap van zijn boterham. De eieren smaakte goed, al hadden ze nog wat harder gemogen naar zijn zin. De dooier was nu net iets te papperig.
'maar als we het over slecht slapen hebben, ik denk dat ik de afgelopen jaren al niet meer goed heb geslapen.' Hij grinnikte. 'Ik denk dat enkele professoren zich dat nog wel kunnen herinneren.' Hij glimlachte. ' 'sAvonds kan ik niet slapen en 's Ochtends kan ik niet wakken worden. De professor voor Bezweringen die we destijds hadden heeft zelf één keer gezegd dat hij me uit bed zou komen sleuren als ik weer te laat kwam.'
Hij nam weer een hap van zijn brood en vervolgde toen zijn mond weer leeg was.
'Ik heb hem nooit gezien, maar ik werd de volgende week wel wakker door een kussen die me bleef aanvallen tot ik de leerlingenkamer uit was.'

sluipwegwijzer kwam uitgehongerd aan tafel zitten.
Ze schepte kippensoep voor haar op en nam wat pompoensap.
Wilt er iemand ook wat kippensoep of ponpoesoep hebben vroeg ze beleefd.

Piper hoorde de vraag van sluipwegwijzer. "nee dankje" zei ze beleefd terug "ik eet nooit soep tijdens mijn ontbijt..." Piper haalde wat pepermunt uit haar zak en begon daarop te kauwen. Ze volgde toen weer het gesprek van oehoe. "nou, ik moet eigenlijk instemmen met riku oehoe... je faunaat zijn schrikt leerlingen af." Piper had er graag aan toegevoegd 'en mij ook', want ze was helemaal niet dol op de wetenschap dat een uil een collega kon zijn die haar zou volgen. Ze hate het altijd als ze gevolgd werd door anderen. Piper keek naar de afdelingstafel van griffoendor, nog geen jaar of twee geleden had ze daar ook nog gezeten. Ze miste best nog wel de tijd van leerling zijn en kattekwaad uithalen. Ze hield van kattekwaad en had het daarom moeilijk om leerlingen daarvoor te straffen. Dat was gekend dat Piper erg vrijgevig was, maar heel erg streng en boos kon zijn als het echt nodig was. Doordat ze soms plots van emotie kon veranderen, zorgde men er toch nog voor dat ze Piper goed gezind bleven. Piper ging even over een wond op haar rechterhand, haar stokhand. Ze had daar een erg diepe snee, alsof ze zichzelf gesneden had en het bloedde soms nog wat. De frustraties en zin op wraak borrelden bij haar naar boven toen ze er terug op dacht.

Chrissiej94:
Ze kwam opgetogen weer aan tafel zitten. 'Die koffie werkt echt!' Ze glimlachte.
'Weet je wat ik nou zo leuk vind aan les geven? Je komt altijd nieuwe dingen van kattekwaad tegen. Soms lijkt het mij wel eens tof om weer leerling te zijn!'
Ze had verder niks in de gaten dat Piper over het zelfde onderwerp na zat te denken.

"werkt het?" vroeg Professor Oehoe,
"nou ik hoef het niet, ik kan wel wakker blijven" hij lachte en keek naar zijn vinder.
hij was nooit blij met zijn vingers, zijn vinders hadden de akelige gewoontes om niet te veranderen.
zijn handen waren klauwen, niet altijd soms als hij net terug getransvormeert was. dan waren het handen.
maar als hij dan nét iets op wilde pakken, werden het weer klauwen.
hij had dat al sins zijn 5de toen hij ondekte dat hij in een Uil kon veranderen.
Zijn ouders hadden hem verafschuwt hem in de steek gelaten.
hij was alleen geweest tot hij de brief kreeg.
sins dien had hij het kasteel nooit verlaten. als hij naar huis moest veranderde hij in een Uil en verbleef in 'het krijsen de krot' vreemt genoeg lach daar altijd in de ochtend een bortje met eten voor hem klaar.
hij had altijd gedacht dat Albus het wist dat hij er nog was.
Professor Oehoe droomde af en terwijl hij droomde werd hij wakker,
iemand had hem een vraag gesteld.
"kun je dat herhalen?" vroeg hij, "ik was even weg"
hij richte zich naar degene die naar hem gesproken had.

Piper volgde het gesprek van haar collega's niet meer. Ze bleef langs haar wonde strijken en zij plots "auw..." ze had een stevige pijnscheut gevoeld in het midden van haar hand. Ze keek en zag dat haar wonde weer sterk begont te bloeden. Ze haalde een stuk stof uit dat ze verscheurde en rond haar hand stevig bond. Piper ging niet graag langs bij helers en ging vaak veel te laat langs, dat was haar gewoonte altijd al geweest. Piper merkte dat haar bloed langs haar arm was gelopen en al een deel op de grond was gevallen. Ze wees met haar stok op de bloedvlekken op haar kleren en maakte die zo weer schoon net als haar arm. Ze vroeg zich af of iemand het gezien zou hebben.

Riku keek met een schijn oog naar Piper, ze had een tijdje over haar hand gewreven, een oude wond zo te zien, maar deze was plots opnieuw begonnen met bloeden. Ze wikkelde hem echter in een lap en liet de bloedvlekken verdwijnen. Aan het blik merkte hij dat ze liever niet had dat iemand het opmerkte.
Hij propte het laatst stuk van zijn boterham in zijn mond en liep naar Piper toe.
'Wil je dat ik er even naar kijk?' vroeg hij zachtjes. Hij wist niet in hoeverre het de andere docenten was opgevallen, maar het leek hem niet verstandig om onnodige ophef te creeëren. Riku zelf had nooit een opleiding tot heler gedaan, het vak trok hem niet. Echter was hij niet slecht in genezende magie. Zelfstudie deed zo af en toe wonderen.

sluipwegwijzer had het gezien.
Kom je even mee vroeg ze beleefd.
Ik ben vroeger nog verpleegster geweest.
Ik denk dat ik nog wel kan hepen.
Als ik er nu niet naar kijk dan bloed je straks nog dood vervolgde ze ongerust.
Kom je mee?

Riku schudde zijn hoofd naar sluipwegwijzer.
'Ze zal echt niet doodbloeden hoor, daar heb ik alle vertrouwen in. Daar lijkt de wond niet erg genoeg voor.' Hij keek daarop naar Piper. 'Maar ik vermoed dat dit geen gewone wond is. En wonden die door magie niet helen, kunnen uiteindelijk wel een gevaar voor het leven worden.'
Was het Zwarte Magie geweest die Piper deze wond had bezorgd?

toen niemand reageerde op zijn vraag of iemand tegen hem gesproken had,
keek professor Oehoe weer naar zijn handen, nou eigenlijk zijn klauwen.
hij legde ze op tafel.
iemand zag het en zei:

het was ook bij wijzevan spreken.
Maar inderdaad deze wond is geen gewone wond en moet zo snel mogelijk behandeld worden.
Kom je met me mee?

Piper keek op naar riku die plots naast haar was komen staan en keek toen sluipwegwijzer aan. Beiden wilden ze persé naar haar wonde kijken en het verzorgen. Piper wist echter hoe ze het had opgelopen. Ze had een aanvaring gehad met een heel duistere man en die had haar gestoken met een betoverd mes. Ze was ervan overtuigd dat het niet zou kunnen genezen. "het is maar een snee... stelt niets voor" zei ze afwijkend tegen haar collega's. "maak je maar geen zorgen, het geneest wel vanzelf." Piper geloofde het zelf ook niet, maar ze wou geen bezorgde collega's rond haar hebben. Vooral niet in het openbaar. Ze keek naar oehoe zijn handen, nouja klauwen. "hé oehoe, je moet beter opletten als je terug transformeert..." toen ze hem zag kijken knikte ze naar zijn handen. "je hebt weer klauwen, maat." Piper was van onderwerp veranderd en hoopte dat riku en sluipwegwijzer zouden ophouden met haar te pushen in het openbaar.